Slappe Kletsavond
28-10-2023 - 20.15 - 23.30 uur | Vestzaktheater
Rob van Elst - Overal waar een Ton is kom ik hem vullen!
De buuts vol met zelfspot laten meestal doorschemeren dat men zichzelf regelmatig van een afstandje moet bekijken en dan blijkt dat in de meest vervelende situaties humor verscholen zit. Die haalt het alter ego Dik dun Unmundige er uit en geeft die vaak grof maar goed bedoeld weer in zijn buuts. Niet zelden improviserend naar de zaal toe.
Omdat ik verknocht ben aan mijn Carnavalistische Groesbeek (GLD) zul je mij niet zien op een Brabants of Limburgs kampioenschap. Slechts enkele kilometers komt ik als “geografisch grensgeval” te kort om mij Limburger of Brabander te mogen noemen. “Daarom noem ik mezelf Carnavalist en gelukkig is dit begrip niet aan grenzen gebonden” Maar het had erger gekunnen: Ik woon namelijk ook maar enkele honderden meters van de Duitse grens!
Rob Scheepers
Heel mijn schoolcarrière werd er door de leraren al gezegd: tis een leuke jongen, maar de clown van de klas. Daar moet ik wat mee doen, dacht ik. En zo besloot ik om in 1997 mee te doen met het tv-programma Moppentoppers. Dat het me lukte om mensen te laten lachen, vond ik zo fantastisch, dat ik besloot om te gaan tonpraten. En zo stapte ik in 1998 voor het eerst in de plaatselijke ton als “De klier van RTL 4”.
1 Jaar later, stond ik al op diverse podia in Helmond om het jaar daarop de regio aan het lachen te maken.
Ik prijs mezelf heel gelukkig dat ik nog steeds deze hobby mag en kan uitvoeren. In 2011 overleed namelijk mijn vriend en mentor in het tonpraten Frans Brugmans. Van Frans leerde ik het tonpraten van het schrijven tot en met de uitvoering en daar ben ik hem eeuwig dankbaar voor.
Tonpraten betekent voor mij, mensen laten lachen en we g te halen uit de dagelijkse sleur. En dat allemaal met slappe klets en af en toe een mopje.
Arian Compen
Voor een geboren en getogen inwoner van Soerendonk, “Het Leukste Gat van Nederland”, is het niet zo vreemd om een stap naar het tonpraten te maken. Begonnen als A3 de Oppas-opa die met de kleinkinderen naar Ikea gaat.Daarna huppelde hij als A3 het proefkonijn van zaal naar zaal. Vervolgens was hij in de race voor burgemeester in zijn eigen Cranendonck als A3 de Nieuwe Burger.
Een grappenmaker die met zeer zeer zeer droge humor, woordspelingen en originele vondsten het publiek weet te boeien. Ooit een beschuit gegeten zonder te drinken? Zoiets! Daarom het dringende advies: Goed drinken!
Het is geen wervelwind. Op een rustige manier neemt hij je mee op zijn reis. Zijn kracht zit hem in de zeer herkenbare verhalen met een onverwachte wending.
Iveke van Gerven
Mijn naam is Iveke van Gerven en ik kom uit het pittoreske dorpje Esbeek.
Een klein dorp in Brabant waar carnaval GROOTS gevierd wordt.
Ik werd daar geboren eind november, volgens ons Pa en Ma een wel overwogen keuze. Maar ik betwijfel of ze er met hun volle verstand bij zijn geweest aangezien ik na een vrij simpel rekensommetje met carnaval verwekt blijk te zijn!
Toen ik nog maar amper kon lopen werd ik al in een eskimo pak gehesen om mee te doen aan de optocht. Ik wilde ook dolgraag bij de dansmarietjes maar vanwege een gebrek aan gevoel voor ritme is die carrière nooit van de grond gekomen.
Toen ik eenmaal dat gevoel wel te pakken had bleek ik te oud en had inmiddels mijn rijbewijs.
Omdat slap ouwehoeren en scherp uit de hoek komen wel mijn ding waren besloot ik een poging te wagen in de plaatselijke ton. Een inmiddels uit de hand gelopen hobby.
Jan Schellekens
Unnen Brabantse tonprater die graag in de huid van een typetje kruipt en die al meer dan 25 joar aktief is. Hij verteld in onvervalst Brabants over zijn belevenissen, waarvan natuurlijk het over over over grote deel gelogen is.
Hij nimt oew mee op reis, noar zun werk of noar de sportclub en een ding is zeker wat ie ook meemaakt ge zult er alted um moeten laachen.
BLIJVEN LACHEN, BENDE UITGELACHEN
DAN GAAT OEW TROUWFOTO’S MAAR EENS BEKIJKEN.
Berry Knaaven
De ‘ton’ is een bijzonder fenomeen. Lekker op zun Brabants zevere en zannike. Ik was 11 jaar oud. Mijn broer kwam thuis met een gekopieerd cassettebandje met daarop een viertal buuts. Bleek achteraf de formidabele tonpraoter Eddy Buys te zijn. Ik draaide het bandje keer op keer en binnen ‘no time’ kon ik de buuts uit mijn hoofd. Ik vond het prachtig, was zwaar verslaafd. Toch duurde het nog een hele tijd voordat ik zelf de ‘ton’ in ging. Nu ben ik er niet meer uit te slaan. Het cassettebandje heb ik nog steeds.
Ik vind het heerlijk om de boel op zijn kop te zetten en met het publiek te ‘kloten’. Nee, ik ben niet te beroerd om het publiek erbij te betrekken. In de ‘ton’ ben ik in mijn element. Absurde humor, onvoorspelbaar, hilarisch, explosief, een tikkeltje brutaal…heerlijk!
Ik laat mezelf ‘absurdist’ noemen. Absurd theater, daarvoor ben ik in de wieg gelegd. Mijn ouders zagen dat meteen toen ik vol vrolijke ADHD door de box stuiterde. Sinds 1999 ben ik professioneel artiest of liever gezegd absurdist. Naast tonpraoten ben ik straatartiest en zomers te zien op diverse straatfestivals, braderieën e.d. Zie voor meer informatie… foto… film… www.absurdist.nl